Με αφορμή τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου.

Ο συνάδελφος και φίλος Spetsos, έγραψε στην asPeirHNh ένα ενδιαφέρον άρθρο και του απαντώ μέσα από εδώ (να ανανεώσω και λίγο το "ξεχασμένο" μου blog...).

"Αδερφέ" Spetso, διαφωνώ μαζί σου καθέτως, οριζοντίως και εγκαρσίως (έλα ρεεεε, μη μου κάνεις αυτά που κάνεις στον SRDNS – πάλι θα τον τσαντίσω... χεχεχε!) και αυτό γιατί (αν κατάλαβα καλά και αν τα εξέφρασες όπως ήθελες) συγχέεις την πίστη με την εκκλησία και την εκκλησία ως θεσμό με τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ παπάδες.

Η σημερινή κοινωνία είναι ένα απέραντο μπουρδέλο, σε κάθε επάγγελμα, το 95% είναι λαμόγια, ψεύτες, κάφροι, αλήτες, κλέφτες και κοιτάνε τη βόλεψή τους. Οι γιατροί με τα φακελάκια, οι μηχανικοί με τις πλαστές άδειες, οι δικαστές (καλά, γι’ αυτούς μην επεκταθώ...), οι μπάτσοι (τους σωστούς, τους αποκαλώ αστυνομικούς) με τα βίντεο, κ.ο.κ. Οπότε, γιατί μας φαίνεται περίεργο ότι η πλειονότητα των (διεφθαρμένων ανθρώπων) παπάδων κάνουν ανωμαλίες, φοράνε στριγκάκια, κλέβουν τα παγκάρια κλπ. Αυτός είναι ο κόσμος. Θα μου πεις, αυτοί λένε ότι υπηρετούν τα Θεία... ε, το κρίμα (ακόμη περισσότερο) στο λαιμό τους. Αυτός είναι ο βόθρος στον οποίο ζούμε, την βλέπεις την κοινωνία, διαφθορά μέχρις εσχάτων. Σύψη παντού. Οι παπάδες θα μέναν πίσω;

Συνεχίζω, το αν πέθανε ή κοιμήθηκε ο Χριστόδουλος δεν νομίζω πως χρήζει τόσης ανάλυσης. Στην τελική, πάρ’ το ως μία έκφραση που χρησιμοποιούν για τους πάσις φύσεως ηγέτες, μία έκφραση που μπορεί να συγκινεί και να συσπειρώνει τον κόσμο, πράγμα διόλου αρνητικό κατ’ εμέ. Οχι, ο Χριστόδουλος δεν είναι αθάνατος και αυτό φάνηκε από την ταλαιπωρία την οποία υπέφερε τόσο καιρό. Την ανυπόφορη αυτή δοκιμασία κατά την οποία μόνο αυτός και ο Κύριος ξέρουν αν βγήκε νικητής ή ηττημένος.

Το ταξίδι του στο Μαϊάμι ήταν ακόμη μία κατάχρηση της εξουσίας της εκκλησίας της Ελλάδος (και όμως το έχουμε δεί και άλλες φορές να συμβαίνει, όταν μικρά παιδάκια έχουν μία τόσο σοβαρή νόσο, θυμάμαι που έβλεπα στις ειδήσεις οι εκάστοτε κυβερνήσεις να δανείζουν κάποιο – δεν γνωρίζω αν ήταν το πρωθυπουργικό – αεροπλάνο για να κάνουν την επέμβαση στο εξωτερικό, αλλά ίσως με όχι τόσο μεγάλη και ενοχλητική δημοσιότητα!), μία κατάχρηση που στόχο και σκοπό είχε το επικοινωνιακό κομμάτι της υπόθεσης, μιάς και το αποτέλεσμα ήταν γνωστό πριν αναχωρήσει. Αλλά στην εποχή των media και του πολιτεύματος της δημοσιογραφίας στο οποίο (επι)ζούμε, ο στόχος όλων είναι το επικοινωνιακό κομμάτι μίας υπόθεσης! Και διερωτώμαι, απ’ όλα τα αίσχη που γίνονται σε αυτή τη χώρα, αυτό μας νοιάζει;

Ναι! Και αυτό! Αλλά περισσότερο τσαντίστηκα με το γεγονός ότι η εκκλησία έδωσε 500,000 ευρώ στους πυρόπληκτους όταν επιχειρηματίες και τράπεζες, με το ίδιο, περισσότερο ή και λιγότερο κεφάλαιο (δεν είναι ώρα για τέτοια ανάλυση) μοίραζαν τα εκατομμύρια για τους δικούς τους βέβαια (επικοινωνιακούς και πάλι) σκοπούς (βλ. αφορολόγητα έξοδα, ξέπλημα χρήματος κλπ.). Περισσότερο τσαντίζομαι με τους κομπογιαννήτες που χωρίς άδεια χειρουργούν και διοικούν νοσοκομεία και ακόμη περισσότερο «τα πήρα» με τα κυβερνητικά λαμόγια που καταβροχθίζουν τα κρατικά (τα δικά μας λεφτουδάκια δηλαδή...) ταμεία και κονδύλια.

Όσο για το αν μπορεί και αν χρειάζεται να αναστηθεί είναι μία ατυχής, θα έλεγα, στιγμή στο κείμενό σου, γιατί ανάλογα «ερωτήματα» λέγαμε όταν ακόμα πηγαίναμε στις μικρές τάξεις του σχολείου. No offense man, αλλά λέω αυτό που πιστεύω και επειδή γνωριζόμαστε, στο λέω με κάθε ειλικρίνεια και φιλία.

Γιατί να τον κάνει καλά ο Θεός; Τους Αγιούς που μαρτύρησαν σε μεγαλύτερο βαθμό, τους έκανε καλά ή τους "άφησε" στις αρένες με τα λιοντάρια; Άρα γιατί να κάνει τον Χριστόδουλο καλά;

Και μένα φίλτατε με ενοχλούν τα χρυσά ράσα, τα Phaethon και οι δίσκοι στις λειτουργίες και μακάρι αυτά τα λεφτά να πήγαιναν στους έχοντες ανάγκη, αλλά στην εκκλησία δεν πάμε ούτε για να δούμε το «συνολάκι» του παπά, ούτε για για να πληρώσουμε τον δίσκο. Πάμε για άλλα πράγματα και όπως και στην καθημερινότητα (κακώς) παραβλέπουμε πολλά και άσχημα γεγονότα και δεν αντιδρούμε όπως θα έπρεπε, το ίδιο μπορούμε (κακώς) να κάνουμε και στην εκκλησία. Εδώ έκαψαν τη μισή Ελλάδα και η αντίδραση ήταν μια δυο πορείες στην πρωτεύουσα και τέρμα, τώρα μπορείτε να αποχαρακτηρίσετε και να κτίσετε ελεύθερα «σαγόνια» μου!

Τελειώνοντας να πω πως η πίστη του καθενός και στο κάθε τι είναι καθαρά προσωπική υπόθεση και δεν αφορά κανέναν άλλο παρά μόνο τον "ιδιωκτήτη" αυτής. Αλλά πάνω απ' όα πιστεύω πως η πίστη απαγορεύεται να είναι "προσωπολατρική". Δεν μπορώ να ακούω εκφράσεις του στυλ: "Α, δεν πιστεύω στο Θεό, γιατί όλοι οι παπάδες είναι λαμόγια". Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ.

Ο Χριστόδουλος ως άνθρωπος, με άφηνε αδιάφορο. Είχε τα ελαττώματά του και τα κουσούρια του. Όπως και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως άνθρωπος δεν μου λέει και τίποτα, αλλά ως θεσμός τους σέβομαι και τους εκτιμώ δεόντως. Μπορεί να «διάβαζε» στη Χούντα, μπορεί να χάρηκε που βγήκε «η δεξιά του Κυρίου» (και ας τα έκαναν πλακάκια με τις ταυτότητες), μπορεί να ήταν σε όλους "τους γάμους και τις χαρές πρώτος", μπορεί να είχε και ηπατίτιδα Β (από το οδοντιατρείο...), αλλά αν σταθούμε σε αυτά, είναι σαν να κοιτάμε το δέντρο.

Και τώρα ας πέσουν με τα μούτρα όλα τα "κοράκια" να καπαρώσουν τον "θρόνο"...
Ματαιώτης ματαιωτήτων, τα πάντα ματαιώτης.

Cheers!